Vampire The Masquerade: Swansong Review – ความรู้สึกที่จมลง

Swansong เป็นเกมสวมบทบาทที่ถ่ายทอดละครทั้งหมดผ่านบทสนทนา ไม่มีการต่อสู้ให้พูดถึง ฉากสำคัญระหว่างตัวละครจะได้รับการแก้ไขภายในฉากสนทนาที่เรียกว่า “การเผชิญหน้า” RPG สามารถดำรงอยู่ได้โดยปราศจากการต่อสู้แบบดั้งเดิม ตัวอย่างเช่น ดูที่ Disco Elysium

แต่บทสนทนาที่ผลักดันให้เวทีกลางต้องร้องเพลง หรืออย่างน้อยก็กลมกลืนกับระบบทักษะที่ลึกซึ้ง Swansong น่าเศร้าที่ไม่ได้ส่งทั้ง งานเขียนนี้เป็นงานคนเดินถนน มักไม่ต่อเนื่องกัน และระบบสนับสนุนยังใช้การได้น้อยเกินไป เพิ่มรสชาติเล็กน้อยในการแยกแยะตัวละครที่เล่นได้ทั้งสาม

คุณเล่นเป็นแวมไพร์สามตัว – Emem, Galeb และ Leysha – ถูกเรียกตัวให้เข้าร่วมการประชุมวิกฤตที่กองบัญชาการแวมไพร์ของบอสตัน หลังจากปาร์ตี้เพื่อทำเครื่องหมายการเป็นพันธมิตรกับ Hartford Chantry (กลุ่มนักเวทย์สายเลือด) จบลงด้วยการนองเลือด ไม่ใช่ ชนิดที่ดี เจ้าชายแวมไพร์ในพื้นที่สั่งให้ทั้งสามคนค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้นและในที่สุดก็ส่งพวกเขาไปทำภารกิจแก้แค้นที่ทับซ้อนกัน

ภารกิจได้รับการปรับแต่งให้เข้ากับความสามารถเฉพาะของแวมไพร์แต่ละคน และคุณจะได้เล่นเป็นตัวละครแต่ละตัวตามลำดับ สำหรับครึ่งแรกของเกม คุณจะต้องเลือกลำดับในการรับมือกับภารกิจ ให้คุณมีทางเลือกในการไล่ตามเนื้อเรื่องที่คุณสนใจมากที่สุด แต่ในช่วงครึ่งหลัง วิธีการแบบเส้นตรงมากขึ้นเข้ามาแทนที่ และคุณพบว่าตัวเองถูกไล่ออกจากภารกิจของตัวละครตัวหนึ่งไปยังอีกตัวหนึ่ง ซึ่งแต่ละเรื่องจบลงด้วยเรื่องที่น่าตื่นเต้น

โครงสร้างนี้ช่วยให้เรื่องราวสร้างขึ้นในสามไทม์ไลน์พร้อมกัน และอย่างดีที่สุด มุมมองบางครั้งจะจัดเรียงกันเพื่อให้คุณเห็นเหตุการณ์เฉพาะจากหลายมุม แม้ว่าจะต้องพูด แต่การครอสโอเวอร์นั้นหายากอย่างน่าผิดหวังและส่วนใหญ่เป็นกรณีของการอ้างอิงเล็ก ๆ ตลอดภารกิจที่พยักหน้าให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างตัวละครทั้งสาม รู้สึกเหมือนพลาดโอกาสที่จะผูกเรื่องราวเข้าด้วยกันโดยที่ตัวละครทั้งสามไม่ปรากฏในฉากเดียวกันหลังจากช่วงแรกของเกม

และ เด็กชาย เรื่องราวนี้จำเป็นต้องมีการผูกสัมพันธ์กันบ้างไหม ฉันรู้สึกสูญเสียตั้งแต่เริ่มต้น หากคุณไม่คุ้นเคยอย่างลึกซึ้งกับฉาก Vampire The Masquerade จากระบบเล่นตามบทบาท World Of Darkness ให้เตรียมที่จะให้เสียงคำนามเฉพาะและตำนานที่แปลกประหลาดที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดมา

ใส่คุณในชั่วโมงแรกหรือประมาณนั้น คำเหล่านี้ถูกเพิ่มเข้าไปในโคเด็กซ์ในเกมเมื่อพบครั้งแรก และฉันพบว่าตัวเองหยุดทุกสองสามนาทีเพื่ออ่านว่าคนสุดท้ายที่ฉันคุยด้วยเกี่ยวกับเรื่องบ้าอะไร

แต่ไม่ใช่แค่คำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยเท่านั้นที่ทำให้เกิดความสับสน ฉากมากมายตลอดเกม ไม่ใช่แค่ในตอนเริ่มต้น ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่ขาดหายไป รายละเอียดสำคัญบางอย่างหรือสองส่วนที่ละเว้น ให้ความรู้สึกเหมือนดูละครทีวีที่คุณไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น และกังวลอยู่เสมอว่าจะข้ามตอนที่มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องอธิบายทุกอย่าง

และบางเรื่องก็ควรปล่อยให้คลุมเครือได้ดีที่สุด แต่ไม่ว่าจะเป็นแง่มุมเฉพาะของสังคมแวมไพร์หรือประวัติศาสตร์ที่แม่นยำของความสัมพันธ์ของตัวละครบางตัว รายละเอียดมากเกินไปก็ถูกร่างอย่างเบาบางเกินไปหรือสันนิษฐานง่ายๆ แม้จะได้รับความช่วยเหลือจากโคเด็กซ์ ก็ยังยากที่จะติดตามว่าเกิดอะไรขึ้น

การไม่ปะติดปะต่อแบบนี้แทรกซึมอยู่ในระบบการสนทนา

ซึ่งเป็นโหมดหลักในการปฏิสัมพันธ์กับโลก การสนทนาเต็มไปด้วยฉากที่น่าอึดอัดใจเนื่องจากตัวละครเปลี่ยนจากสาขาหนึ่งของแผนผังบทสนทนาไปเป็นอีกสาขาหนึ่งอย่างไม่ถูกต้อง ทุกคนมักจะพูดว่า “ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างนั้น” หรือ “ไปไล่ล่ากัน” ในขณะที่คุณยืนยันทางเลือก กิ่งไม้ที่ตายแล้วก็หลุดออกและอีกต้นก็งอกขึ้นอย่างงุ่มง่ามเข้ามาแทนที่ มันสั่นสะเทือนและการสนทนาไม่เคยไหล

การเผชิญหน้า ของลูกตั้งเตะชิ้นใหญ่อาจเป็นผู้กระทำผิดที่เลวร้ายที่สุดที่นี่ เป็นการสนทนาที่มีรั้วรอบขอบชิดหลายขั้นตอน ซึ่งคุณต้องพูดสิ่งที่ถูกต้องเพื่อผ่านแต่ละขั้นตอน โดยอนุญาตให้ล้มเหลวเพียงหนึ่งหรือสองครั้งเท่านั้น พวกมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้ดูน่าทึ่งมาก

แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกมันกลับรู้สึกเหมือนถูกดึงออกมาและเป็นวงกลมอย่างผิดปกติเมื่อคุณกระโดดผ่านห่วงของแต่ละด่าน ทำเครื่องหมายในช่องเพื่อให้แน่ใจว่าคุณได้พูดสิ่งที่ถูกต้อง แต่คุณยังสามารถพูดสิ่งที่ผิดได้ง่าย ๆ และแต่ละด่านใหม่ของการเผชิญหน้าดำเนินไปราวกับว่าตัวละครที่คุณพูดด้วยไม่แน่ใจว่าคุณพูดถูกหรือผิดในครั้งล่าสุด พวกเขากำลังไถไปข้างหน้ากับบรรทัดถัดไปของสคริปต์โดยไม่คำนึงถึง เป็นผลกระทบที่น่าตกใจอีกอย่างหนึ่ง

แม้จะไม่มีปัญหาเหล่านี้ การเขียนบทสนทนาก็ไม่น่าประทับใจ ทุกคนมีอารมณ์ฉุนเฉียวและมีความสำคัญในตัวเอง โดยมีช่วงเวลาของอารมณ์ขันหรือความอ่อนแอที่หายวับไปอย่างรวดเร็ว บางทีนั่นอาจเป็นเรื่องจริงสำหรับสังคมแวมไพร์ – เป็นไปได้ที่ฉันพลาดรายการ codex ที่ครอบคลุมวัฒนธรรมเฉพาะนั้นมากขึ้น

แต่ก็ไม่ได้ทำให้ประสบการณ์การได้ยินพวกเขาพึมพำอย่างโอ้อวดในเรื่องที่ทนไม่ได้ คนที่คุณพบบางคนเป็นเพื่อนหรืออย่างน้อยก็รู้จักกันมาหลายสิบปีแล้ว แต่ไม่ค่อยรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะใกล้ชิดหรือสนิทสนมมากกว่าเพื่อนร่วมงานที่คุณจะทักทายเมื่อคุณเดินผ่านพวกเขาที่ทางเดิน

ติดตามข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : statusvision.com